Gdzie i jak odbywały się Msze święte.
Miejscem sprawowania Mszy świętych w pierwszych trzech wiekach były domy zamożnych chrześcijan. Część domu przeznaczona i przekazana ówczesnemu Kościołowi była dostosowana do sprawowania Eucharystii. Przygotowywano główną salę zgromadzeń, a obok niej pokój dla katechumenów (przygotowujących się do przyjęcia chrztu), w którym słuchali oni liturgii słowa, ale jeszcze nie modlili się ze wszystkimi wiernymi. Czytaj dalej
Jak wyglądały pierwsze judeochrześcijańskie Eucharystie
Możemy się domyślać, że schemat był podobny do żydowskiego posiłku świątecznego. Ciekawym jest dokument chrześcijański z terenu Syrii – Didache – Nauka Dwunastu Apostołów. Powstał na przełomie I i II wieku. Sam fragment poświęcony Eucharystii prawdopodobnie jest starszy. Czytaj dalej
Aby lepiej zrozumieć Msze św. pierwszych chrześcijan, musimy najpierw dowiedzieć się, jak wyglądał (prawdopodobnie) w tamtym okresie posiłek u Izraelitów.
Posiłek w naszej kulturze to zaspokojenie głodu – czynność niezbędna do przeżycia. Dla Izraelitów posiłek to coś więcej, to przyjęcie daru Przymierza. Dlatego posiłkowi towarzyszyła zawsze modlitwa. Ponieważ pokarm traktowany jest jako dar od Boga, więc posiłek jest sam w sobie święty. Pamiętajmy, że posiłkom towarzyszyła modlitwa błogosławienia Boga, a nie samego pokarmu. Nie znamy niestety żadnych liturgicznych tekstów z tamtego okresu, więc nie wiemy dokładnie, jak wyglądała Ostatnia Wieczerza. Czytaj dalej
Dzieje Mszy świętej, czyli Eucharystii, rozpoczynają się podczas Ostatniej Wieczerzy, w noc poprzedzającą mękę i śmierć Pana Jezusa, gdy Chrystus spożywał posiłek ze swoimi uczniami.
Czytamy o tym u św. Mateusza, (Mt 26, 26-28), św. Łukasza (Łk 22, 17-20), św. Marka (Mk 14, 22-24) oraz św. Pawła (1 Kor 11, 23-25).
Święci ci przedstawiają Ostatnią Wieczerzę jako ucztę paschalną, centralny punkt obchodu święta Paschy, czyli święta dziękczynienia za dar wyzwolenie Żydów z niewoli egipskiej. Czytaj dalej
Podczas Mszy świętej przyjmujemy jedną z postaw: stoimy, klęczymy lub siedzimy.
Jak pisał kardynał Joseph Ratzinger w książce „Duch liturgii” postawa stojąca świadczy o naszym szacunku wobec słów Eucharystii i gotowości do wprowadzania ich w życie. Postawą tą wyrażamy naszą wolność i chęć niesienia dobra tam, dokąd zmierzamy. Stoimy teraz tak, jak kiedyś staniemy przed naszym Stwórcą, aby oddać Mu chwałę. Powstanie jest pewnego rodzaju wyjściem z mroku zła i skierowaniem się do światła – jak mówili Ojcowie Kościoła. Jak kiedyś Apostołowie wstali i poszli za Chrystusem, tak teraz my wstajemy, żeby pójść za Nim. Czytaj dalej
„Wchodząc w progi Boże przyjdź w godnym ubiorze” to część kampanii, którą rozpoczęła Akcja Katolicka, czyli ruch katolików świeckich. Przychodząc na Mszę święta powinniśmy pamiętać, że przyszliśmy uczcić Pamiątkę Śmierci Pana Jezusa, więc i strój nasz powinien być odpowiedni.
W Wielu krajach katolickich, między innymi w Hiszpanii, Portugalii, Francji, czy we Włoszech przestrzegany jest tak zwany dress code. Do kościoła nie zostaną wpuszczone kobiety, jeśli nie mają spódnicy czy sukienki za kolano i zakrytych ramion, a panowie w krótkich spodniach. Czytaj dalej
W czasie liturgii spotykamy dwa rodzaje ukłonów – pochylenie ciała i pochylenie głowy. Są to gesty, poprzez które oddajemy cześć i hołd.
Pochylenie ciała, który możemy określić jako głęboki ukłon:
– wykonujemy go przed ołtarzem, jeśli nie ma w nim tabernakulum z Najświętszym Sakramentem;
– przed biskupem (przed i po okadzeniu) oraz wtedy, gdy jest to wyraźnie nakazane; Czytaj dalej
Jak się zachować podczas podniesienia?
Jednym z głównych momentów Eucharystii jest niewątpliwie Podniesienie.
Kapłan ukazuje kolejno przemienioną w Ciało Pańskie hostię i kielich z Krwią Chrystusa. Wierni klęczą, a ministrant uderza w gong lub w dzwonki.
Jednak okazuje się, że przez długie wieki podniesienia w trakcie Liturgii nie było. Był co prawda krótki epizod w IV wieku, ale potem szybko zanikł. W wieku XI po pokonaniu herezji Berengariusza z Tours, który zaprzeczał realnej obecności Jezusa w Najświętszym Sakramencie, zaczęto je zalecać ponownie. W XIII wieku ukazały się przepisy liturgiczne, które dotyczyły jedynie podniesienia i ukazania samej hostii. Czytaj dalej
Znak Krzyża to widoczny znak naszej przynależności do Chrystusa.
Kiedy Go czynimy? Na pewno na początku i końcu modlitwy. Gdy przechodzimy koło kościoła. W chwilach zagrożenia, lęku, strachu, w obronie przed złem, podczas nabożeństw, Mszy św. i uroczystości kościelnych. Błogosławiąc posiłki, chleb. Żegnając najbliższych. Czyli nie ma chwili w naszym życiu, gdzie krzyż nam by nie towarzyszył. I to dobrze. To jest nasza tarcza, to nasza ochrona.
A kiedy został uczyniono po raz pierwszy w naszym życiu i kto Go zrobił? Na pewno podczas chrztu świętego uczynili to nasi rodzice, chrzestni i kapłan. W tym momencie Krzyż wprowadził nas do Kościoła. Czytaj dalej