W czasie liturgii spotykamy dwa rodzaje ukłonów – pochylenie ciała i pochylenie głowy. Są to gesty, poprzez które oddajemy cześć i hołd.

Pochylenie ciała, który możemy określić jako głęboki ukłon:

– wykonujemy go przed ołtarzem, jeśli nie ma w nim tabernakulum z Najświętszym Sakramentem;

– przed biskupem (przed i po okadzeniu) oraz wtedy, gdy jest to wyraźnie nakazane;

– każdy kto wykonuje jedną z czynności, która przewiduje taką postawę:

– w czasie wyznania wiary, gdy recytujemy Credo, pochylamy ciało na słowa: (…) i za sprawą Ducha Świętego przyjął Ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem,

– zaś w Uroczystość Zwiastowania NMP i Narodzenia Pańskiego na te słowa klękamy.

– gdy wypowiadamy imiona trzech Osób Boskich, imię Pana Jezusa, Matki Bożej oraz świętego, na cześć którego sprawuje się liturgię.

– kapłan wykonuje głęboki ukłon w czasie modlitwy przed Ewangelią Wszechmogący Boże…, 

– kapłan w czasie składania darów: Przyjmij nas Panie…, nieco się pochyla na słowa przeistoczenia.

– przed uroczystym błogosławieństwem gdy kapłan, diakon wypowiadają słowa: Pochylcie głowy na błogosławieństwo!.

Pochylenia głowy dokonują jedynie ci, którzy wypowiadają imiona Osób Boskich (dla przykładu: jedynie kapłan pochyla głowę podczas Modlitwy Eucharystycznej, gdy wypowiada imiona Osób Boskich, Matki Bożej…, ponieważ tylko on wypowiada słowa modlitwy).

Z kolei wszyscy pochylamy głowę wypowiadając słowa: Jezu Chryste podczas hymnu Chwała na wysokości Bogu, gdyż wszyscy modlimy się hymnem.

– Ci z usługujących, którzy podczas Mszy lub Liturgii Godzin niosą krzyż, świecę lub księgę Ewangelii, zamiast przyklęknięcia wykonują skłon głowy.

– pochylamy głowę na czas posypania popiołem w Środę Popielcową;

Często można zauważyć, że jest wykonywany ukłon lub pochylenia głowy przed „wejściem na ambonę” i „przy zejściu”. Ten gest nie znajduje jednak żadnego potwierdzenia w żadnym dokumencie.

Słowu Bożemu oddajemy cześć jedynie poprzez ucałowanie lekcjonarza lub ewangeliarza i wykonują go kapłan lub diakon.