Jak rozpoznać świętych w naszym Sanktuarium? To wcale nie jest takie trudne. Wystarczy znać kod podpisu, czyli atrybut przypisany świętemu.
Św. Anna – jest patronką małżeństw, matek, wdów, piekarzy i żeglarzy. Jest ukazywana najczęściej z Najświętszą Marią Panną jako dziewczynką lub jako tzw. Św. Anna Samotrzeć z Maryją dziewicą i małym Jezusem.
Św. Antoni z Padwy – patronuje sierotom, więźniom, rozbitkom, ale najczęściej wzywany jest przy szukaniu zagubionego lub skradzionego przedmiotu – jego głównym atrybutem jest trzymane na rękach Dzieciątko Jezus, lilia lub księga.
św. Barbara – patronka górników, dobrej śmierci – przedstawiana z kielichem z hostią, z wieżą z trzema oknami, mieczem, pawim piórem, armatą, bądź kulami armatnimi, niekiedy u jej stóp znajduje się jej ojciec i jej oprawcy.
Św. Franciszek z Asyżu – wzywany w razie biedy – przedstawiany w zakonnym habicie, przepasanym sznurem z trzema węzłami, czasami z krucyfiksem, z którego wychodzą promienie stygmatów.
Św. Elżbieta – sprawiedliwa, żona Zachariasza i matka św. Jana Chrzciciela. W ikonografii atrybutem jest scena Nawiedzenia. Jest patronką kobiet bezpłodnych i rodzących.
Św. Józef – przedstawiany z długą laską owiniętą bluszczem Dionizosa, lub z kwitnącą laską, jako starzec z brodą, dzieciątkiem Jezus na rękach. Jako atrybut towarzyszy mu też: lilia, gołębica, piła, strug, siekiera, kątownica. Jest patronem wielu zgromadzeń, konfraterni, stowarzyszeń, jak również kas pożyczkowych, robotników.
Św. Jan Apostoł i Ewangelista – patron dziewic i wdów, opiekun teologów, ludzi poparzonych, rusznikarzy, drukarzy, grawerów. Głównym jego atrybutem jest orzeł, kielich – z którego wypełza wąż, gałązka palmowa, rozwinięty zwój, lub czterej jeźdźcy Apokalipsy.
Św. Mikołaj z Miry i Bari – święty do pomocy w razie błędów sądowych, przeciwko złodziejom, prosi się go również o szczęście w małżeństwie – jest przedstawiany jako brodaty starzec w szatach biskupich z widocznym paliuszem, mitrą i pastorałem. Trzyma 3 kule. Czasami u jego stóp są postacie 3 chłopców oraz 3 panien.
Św. Jan Nepomucen – chroni przed wylewem rzek, ale ratuje też w czasie wielkiej suszy – to mężczyzna w szatach kanonika, w trójgraniastym kapeluszu i biskupiej pelerynce, trzyma w dłoniach krucyfiks, nierzadko ma wieniec z 5 gwiazd.
Św. Klara – Atrybutem tej świętej jest monstrancja, habit franciszkański, sznur z trzema węzłami, krzyż, gałązka oliwna, lilia lub lampa. Jest patronką: Klarysek, mediów, wytwórców lamp i luster, praczek, prasowaczek.
Św. Katarzyna –
Matka Boża Mirowska – przedstawiana jest na podobieństwo Matki Bożej Śnieżnej. (MB przedstawiana jest w ikonografii jako kobieta w długiej szacie, stojąca na kuli ziemskiej, stopę trzymającą na księżycu. U jej stóp pełznie wąż. – O symbolice Matki Bożej w ikonografii napiszemy osobno).
Św. Stanisław – jest głównym patronem Polski. Jego atrybutem są szaty pontyfikalne oraz orzeł i pastorał.
Św. Wojciech – starszy mężczyzna z brodą, przedstawiany w szatach biskupich w paliuszu, z pastorałem. Inne atrybuty to – księga, orzeł, wiosło lub włócznia. Jest jednym z głównych patronów Polski.
Św. Prosper – to rycerz w zbroi paradnej z lancą, tarczą i hełmem, z rękawicami i sztandarem u stóp, pióropuszem. Jest lokalnym świętym. Niewiele wiadomo o jego historii życia.
Św. Piotr z Alkantary – przedstawiany jest w brązowym habicie franciszkańskim z kapturem. Habit przepasany jest białym sznurem z trzema węzłami. Obok duży krzyż. Jest patronem polskiej prowincji Matki Bożej Anielskiej – ojców Franciszkanów Reformatów z Krakowa. Świętego przywołuje się podczas złośliwej gorączki. Jest też opiekunem straży nocnej z racji swego ciągłego czuwania.
Św. Sebastian – najczęściej pokazany jako półnagi młodzieniec przywiązany do kolumny i raniony strzałami. Jest patronem od epidemii. Patron łuczników, rusznikarzy i tapicerów.
Św. królewicz Kazimierz – polski królewicz, syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki. Patron Polski i Litwy. W ikonografii przedstawiany w stroju książęcym z lilią w ręce, czasami z mitrą. Klęczący przed katedrą.
Ponadto, na placu, przed Kościołem znajdują się współczesne rzeźby wykonane z kamienia pińczowskiego przez pana Józefa Piekoszewskiego – św. Antoni, św. Franciszek i Matka Boska. Na fasadzie kościoła – u samej góry, w niszy fasady znajduje się posąg NMP Niepokalanie Poczętej, a niżej – posąg przedstawiający Pana Jezusa.
Również przed Kościołem znajduje się tak charakterystyczny dla Ponidzia obustronny kamienny krzyż.
Pulcheria, Aelia Pulcheria (ur. 19 stycznia 399 w Konstantynopolu, zm. w czerwcu lub lipcu 453 tamże) – święta Kościoła katolickiego i prawosławnego, córka cesarza bizantyjskiego Arkadiusza i cesarzowej Aelii Eudoksji, przeciwniczka monofizytyzmu i nestorianizmu, opisywana jako dobrodziejka Kościoła i ubogich.
W ikonografii św. Pulcheria przedstawiana jest w zdobionym stroju cesarskim z koroną na głowie. W dłoni trzyma zazwyczaj model kościoła. Kościół wspomina św. Pulcherię 10 września.