Początki święta związane są z odnalezieniem przez św. Helenę relikwii Krzyża na początku IV wieku i poświęceniem w Jerozolimie bazyliki ku jego czci w 335 r. Na pamiątkę, tego wydarzenia, ostatecznie 14 września, w Kościele obchodzimy uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego.
Znak Krzyża był w Chrześcijaństwie obecny od śmierci Jezusa. Jako przedmiot kultu rozpowszechnił się dopiero po 313 roku. Aż do VI wieku, na krzyżu nie umieszczano wizerunku Pana Jezusa. Później był przedstawiany jako Jezus Chwalebny, czy jako Dobry Pasterz, lub jako Król z diademem zamiast cierniowej korony na głowie, albo jako Arcykapłan.
Motyw cierpienia pojawia się dopiero w XII wieku i często dzisiaj wizerunek ten nazywamy wizerunkiem gotyckim, lub pasyjnym (stąd nazwa pasyjka). Taki właśnie krzyż ma nam przypominać o męce i śmierci Chrystusa i jest symbolem zbawienia.
Śmierć Pana Jezusa na Krzyżu, zbawiła nas, pokonała piekło i dała nam życie wieczne.
Aby skorygować rozbieżności w mówionych i publikowanych tekstach niektórych modlitw, podczas Zebrania Episkopatu na Jasnej Górze biskupi ujednolicili różne ich warianty. Między innymi: modlitwę „O Krwi i Wodo”, Pozdrowienie Anielskie, fatimski akt strzelisty „O mój Jezu”.
Tegoroczny sierpień pragniemy przeżyć w duchu wdzięczności Bogu za setną rocznicę Bitwy Warszawskiej, zwanej Cudem nad Wisłą, dzięki której Polska zachowała niepodległość, a jednocześnie uratowała Europę przed bolszewicką bezbożną ideologią. Pamięć o zwycięzcach z 1920 roku to nasz patriotyczny obowiązek, a także powód do dumy i do gorliwej walki z wadami narodowymi i z tym wszystkim, co osłabia Polskę – czytamy w Apelu Zespołu Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych na sierpień – miesiąc abstynencji.
2 sierpnia, obchodzimy w naszym Sanktuarium uroczystość ku czci Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli, głównej Patronki naszej Prowincji Zakonnej.