Każdy tekst czytany kilkukrotnie, odkrywa czasami przed nami swoje nowe oblicze. Jednak Ewangelia jest tekstem, który robi to każdorazowo. Można ją czytać bez końca i zawsze poznamy nową prawdę o życiu i o nas samych.

Polecamy każdemu z Państwa proste ćwiczenie. Wybierzmy sobie jeden z fragmentów Ewangelii (prosząc Ducha Świętego o prowadzenie) i czytajmy go codziennie. Przez tydzień. Każdego dnia, po przeczytaniu tego samego fragmentu, podkreślmy jedno zdanie, które nas poruszyło. W następnym tygodniu spróbujmy napisać do takiego zdania własny komentarz. Na zakończenie podkreślmy refleksję z tego dnia, która najbardziej do nas przemawia.

Podajemy jako przykład Ewangelii wg. św. Łukasz (Łk 5, 17-26)

Uzdrowienie paralityka

Pewnego dnia, gdy nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać.  Wtem jacyś ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim.  Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób go przynieść, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa.  On widząc ich wiarę rzekł: «Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy».
Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić. «Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga?»  Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych?  Cóż jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczają ci się twoje grzechy”, czy powiedzieć: „Wstań i chodź”? Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów» – rzekł do sparaliżowanego: «Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu!»  I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga.
Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: «Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj».

Zdanie i refleksja – dzień 1:

Pewnego dnia, gdy nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie

Jezus naucza Ewangelii nie w święto, ale w zwykły, nieokreślony dzień (pewnego dnia). Więc i my żyjmy Nią każdego dnia, a nie tylko w niedziele i święta.

Zdanie i refleksja – dzień 2:

A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać.

Była w nim moc. Gdy i my będziemy codziennie żyli naukami Jezusa, też będzie w nas moc. Jego moc.

Zdanie i refleksja – dzień 3:

Wtem jacyś ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim.

Bądźmy jak ci ludzie niosący sparaliżowanego – anonimowi, a nie żądni poklasku, gdy pomagamy innym.

Zdanie i refleksja – dzień 4:

Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić.

Nie oceniajmy bliźniego! Nie kwestionujmy, jak uczeni w piśmie i faryzeusze sposobu odnalezienia przez nich drogi do Boga, bo Ten, każdego z nas inaczej prowadzi i powołuje.

Zdanie i refleksja – dzień 5:

Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób go przynieść, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa.

Każdą drogę prowadzącą do Jezusa da się pokonać. Jeżeli nie samemu, to z pomocą innych.

Zdanie i refleksja – dzień 6:

On widząc ich wiarę rzekł: «Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy».

Aby uzyskać odpuszczenie grzechów musimy uwierzyć w Jezusa. Bez wiary nie ma nic! Bez wiary nic nie otrzymamy.

Zdanie i refleksja – dzień 7:

Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych?

Możemy okłamywać siebie samych nie przyznając się do swoich grzechów i słabości, ale Boga nie potrafimy okłamać.