13 października, wtorek – wspomnienie bł. Honorata Koźmińskiego, prezbitera

Honorat Koźmiński (właśc. Florentyn Wacław Jan Stefan Koźmiński); ur. 16 października 1829 w Białej Podlaskiej, zm. 16 grudnia 1916 w Nowym Mieście nad Pilicą – polski kapucyn, teolog, prezbiter, założyciel wielu zgromadzeń zakonnych oraz błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.

Myśli bł. o. Honorata

Jakże wielka pokora i dobroć Twoja, że pozwalasz przemawiać do siebie.

Bóg mnie kocha jak ojciec dziecko, które ani pojmuje tej miłości, ani na nią zasłużyć nie może.

Jeżeli wiara twa silna, jeżeli trwasz w niej mocno, wszystko zwyciężysz.

Zbawiciel sam dla naszej miłości stał się dzieckiem, abyśmy i my, z miłości ku Niemu, dziećmi się stali.

(…) zupełna poprawa, czyli reforma życia, jest przedmiotem wyboru.

Módl się tylko z ufnością, a Pan Bóg zaradzi najlepiej wszystkiemu.
Ustają w duszy oddanej Bogu, która się stała dzieckiem, wszystkie rozumowania i roztrząsania (…) wszystko przyjmuje z prostotą i wiarą (…), a jeśli ma w czym swoje zdanie, to zawsze gotowa go odstąpić i ustąpić każdemu.

Zapatrujmy się często na Boskie Dzieciątko i rozpalajmy przy Jego Żłóbku serca nasze seraficzną Jego miłością.

Bóg i ze złego wyprowadzić może.

Posłuszeństwo święte, to głos Boży, co nieustannie rządzi nami.

Trzeba wolę Bożą we wszystkim upatrywać, a nie rządzić się własnym rozumem.