Dzisiaj do grona instruktorów Hufca ZHP Pińczów dołączyły druhna Sylwia Blicharska Skiba i druhna Beata Krycha.
23 kwietnia o godzinie 11.30, w kaplicy Katyńskiej Sanktuarium Mirowskiego w Pińczowie spotkali się starsi druhowie ZHP. Do społeczności hufca został przyjęty dh phm. ojciec Eliasz Hetmańskiego, który z rąk komendantki podharcmistrzyni Anny Steckiewicz otrzymał barwy drużyny.
Tuż po tym ceremoniale swoje Zobowiązanie Instruktorskie w obecności przewodniczącej Hufcowej Komisji Stopni Instruktorskich harcmistrzyni Jadwigi Irli, komendantki podharcmistrzyni Anny Steckiewicz, podharcmistrzyni Wiesławy Zając oraz podharcmistrza ojca Eliasza Hetmańskiego złożyły Sylwia Blicharska Skiba i druhna Beata Krycha.
Punktualnie o godz. 12 w dzień wspomnienia świętego Jerzego – patrona harcerzy, Gwardian klasztoru ojciec Eliasz Hetmański odprawił uroczystą Mszę świętą w intencji zuchów, harcerzy i instruktorów Hufca. W wygłoszonej homilii nawiązał do znaku krzyża i harcerskich ideałów. Tuż po kazaniu nastąpił obrzęd Przyrzeczenia Harcerskiego, które na sztandar Hufca złożyli druhna Maja Gil i druh Maciej Badurak z 4 Drużyny Starszoharcerskiej im. Mari Curie Skłodowskiej w Pińczowie.
Po Mszy św. na dziedzińcu przed Sanktuarium Mirowskim harcerze zawiązali Krąg i wspólnie trzymając się za ręce odśpiewali pieśń Bratnie słowo. Na zakończenie druh o. Eliasz wypuścił iskierkę przyjaźni, która bardzo szybko wróciła do nadawcy.
Zapraszamy do GALERII
Św. Jerzy (męczennik), patron harcerzy. Urodził się w III wieku w Kapadocji – (Azja Mniejsza). Zmarł. 23 kwietnia 303 w Lidzie. Zginął okrutną śmiercią męczeńską – torturowany i ścięty pod murami miejskimi Nikomedii. Nazywany jest „Wielkim Męczennikiem” na Wschodzie. Jest świętym Kościoła katolickiego i jednym z Czternastu Świętych Wspomożycieli.
Do jego kultu przyczyniły się wyprawy krzyżowe, z których jedna stacjonowała pod Liddą. Stał się patronem rycerzy, żołnierzy, ludzi mających związek z bronią i walką – rusznikarzy, zbrojmistrzów, puszkarzy, kawalerzystów, wojsk pancernych, a także rolników, skautów i harcerzy. Jest orędownikiem podczas epidemii, zwłaszcza trądu, oraz w chorobach skóry.
W ikonografii Święty ukazywany jest w krótkiej tunice, jako rycerz na koniu zabijający smoka. Jego atrybutami są: anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek, biała chorągiew lub lanca z czerwonym krzyżem, koń, palma męczeństwa oraz m.in. przedmioty jego męki – gwoździe, kamień młyński i koło, miecz, smok u stóp, smok zabity.
Smok na obrazach (symbolizujący szatana) pochodzi z podań o św. Jerzym, prawdopodobnie średniowiecznych. Historię opisał m.in. Jakub de Voragine OP około roku 1260 w „Złotej legendzie”. Broń, którą św. Jerzy pokonał smoka, nazwano Ascalon. Na miejscu, gdzie padł smok, król zbudował kościół pod wezwaniem NMP i św. Jerzego.
św. Jerzy – Autorstwa Gustave Moreau – Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=72787