Sobota, 20 czerwca – dzisiaj czcimy Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny

Liturgiczne święta Matki Bożej idą zwykle równolegle ze świętami Pana Jezusa. Wczoraj obchodziliśmy Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, a dzisiaj czcimy Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny. O Sercu Maryi jako pierwszy pisze św. Łukasz (Łk 2, 19. 51).

Pierwsze ślady kultu Serca Maryi napotykamy już w XII w. I tak o Sercu Maryi wspominają: św. Azelm (+ 1109), jego uczeń Eudmer (+ 1124), Hugo od św. Wiktora (+ 1141), św. Bernard (+ 1153), św. Herman Józef (+ 1236), św. Bonawentura (+ 1274), św. Albert Wielki (+ 1280), Tauler (+ 1361), bł. Jakub z Voragine (+ 1298), św. Mechtylda (+ 1299), św. Gertruda Wielka (+ 1303), św. Brygida Szwedzka (+ 1373) i inni.
Na wielką skalę kult Serca Maryi rozwinął św. Jan Eudes (1601-1680). 

Ze świętem tym kojarzony jest „cudowny” medalik. Na jednej z jego stron znajduje się wizerunek Matki Bożej, a na drugiej Krzyż spleciony z literą M i dwa serca. Jedno z koroną cierniową, a drugie przebite sztyletem. Są to serca Pana Jezusa i Maryi – zawsze obok siebie. Serce to symbol miłości i oddania. Więc przy sercu Pana Jezusa musi być serce Jego Matki – zwane niepokalanym, ale czczonym też jako bolesne.

Cudowny medalik – znany też jako Medalik Niepokalanego Poczęcia – łączy się z św. Katarzyną Labouré ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Św. Wincentego a Paulo we Francji, po zaakceptowaniu przez Kościół jej prywatnych objawień Najświętszej Maryi Panny w Paryżu przy ulicy Rue du Bac 140 w roku 1830.