Od 25 lat, każdego roku 2 lutego Kościół na całym świecie obchodzi Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Został ustanowiony przez papieża Jana Pawła II, który w orędziu na I Dzień Życia Konsekrowanego określił jego potrójny cel. Zdaniem papieża, odpowiada on po pierwsze, własnej potrzebie uwielbienia Pana i dziękczynienia za wielki dar życia konsekrowanego, które raduje wspólnotę chrześcijańską. Po drugie, ma za zadanie przyczynić się do poznania i do szacunku dla życia konsekrowanego ze strony ludu Bożego. Natomiast po trzecie, odnosi się bezpośrednio do osób konsekrowanych zaproszonych do wspólnych i uroczystych obchodów niezwykłych dzieł, których dokonał w nich Pan.

2 lutego jest świętem życia zakonnego. W tym dniu zakonnicy i zakonnice, osoby poświęcone Bogu dziękują mu za dar jakim jest życie w zakonie, życie poświęcone Bogu, życie oparte na trzech ślubach – czystości, ubóstwie i posłuszeństwie. Forma życia religijnego oparta na tych ślubach nazywa się monastycyzmem i ma pomóc człowiekowi w jego dążeniu do doskonałości poprzez życie we wspólnocie, umartwianie się, modlitwę lub kontemplację. Monastycyzm wyrósł z ruchu anachoreckiego w IV wieku. Kiedy ruch pierwszych braci pustelników przybrał masowy charakter, to pustelnicy zaczęli wybierać ze swojego grona „ojców” którzy mieli kierować ich życiem duchowym. Pierwsze takie wspólnoty zakładał Antoni Wielki, który jest nazywany ojcem monastycyzmu, a także Pachomiusz, który spisał pierwszą regułę zakonną. Idea monastycyzmu rozprzestrzeniła się na całe cesarstwo Rzymskie i z czasem przerodziła się w cenobityzm, który stanowi bezpośrednią drogę do życia zakonnego jakie znamy, czyli życia w klasztorach. Za ojca współczesnego życia zakonnego uważa się św. Benedykta z Nursji, który założył zakon świętego Benedykta. Zakony monastyczne wywarły ogromny wpływ na kształt Europy feudalnej i można śmiało powiedzieć, że dzięki nim nabrała swojej chrześcijańskiej tożsamości.

Życie konsekrowane dziś jest nieco inne, zakony mają zupełnie odmienne zadania, lecz trzeba pamiętać, że zawsze służyły rozwojowi ludzkości, dzięki zakonom rozwinęła się nauka, szkolnictwo, a nawet rolnictwo i przemysł. Świat potrzebuje osób konsekrowanych, bo jak powiedział św. Paweł VI – To one modlą się za całą ludzkość i dzięki tej modlitwie, świat ciągle istnieje.