Na pamiątkę błogosławionej śmierci patriarchy zakonu serafickiego św. Franciszka obchodzone jest uroczyste nabożeństwo – Transitus, czyli przejście. Upamiętnia ono noc z 3 na 4 października 1226 roku, kiedy to Franciszek z Asyżu przeszedł z ziemskiej do niebiańskiej ojczyzny.

Nabożeństwo rozpoczyna się od popularnej franciszkańskiej pieśni „Witaj Ojcze ukochany”, która jest pochwałą serafickiego Ojca, następnie przechodzimy do wprowadzenia i hymnu nieszpornego – Już ziemię okrył nocy cień, w którym czuć nostalgiczny klimat tej błogosławionej nocy, kiedy to Franciszek z Asyżu odchodził od swoich braci. „Płaczą Synowie, klęcząc w krąg, nie odchodź Ojcze jeszcze czas, owieczek swych nie puszczaj z rąk, bo któż prowadzić będzie nas.” Czuć w tych słowach niepewność wśród braci, którzy martwią się jakie będzie ich życie, kiedy już za chwilę ich wzór, mistrz odejdzie i kto lepiej niż on sam wskaże im właściwą drogę. Lecz dalej słychać słowa – „On w niebo podniósł łzawy wzrok, wyciągnął ręce i tak rzekł, Bóg łaską swą rozproszy mrok, Bóg będzie żywił was i strzegł.” Św. Franciszek tylko w Bogu widzi opiekuna dla swoich braci i zapewnia, że jeśli będą mu wierni to nic złego nie jest w stanie ich pokonać.

Następnie przechodzimy do Liturgii Słowa, która zawiera czytaniu z Listu św. Franciszka do wszystkich wiernych, w którym nazywa Sam siebie „sługą wszystkich”, bo czuje się bratem mniejszym i tak odczytuje swoje powołanie. Zachęca jednocześnie do miłowania i wielbienia Boga, a jeśli nawet ktoś nie chce tego czynić to przynajmniej niech nie wyrządza innym krzywdy i czyni dobro. Między czytaniami jest śpiewana tradycyjna franciszkańska pieśń – Dobry Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju, która choć wpisuje się w działalność serafickiego Ojca i znakomicie do niego pasuje, nie jest jego autorstwa, a pochodzi prawdopodobnie z XIX wieku i jej autor jest nieznany. Kolejnym punktem są słowa z napomnień św. Franciszka, gdzie przestrzega swych braci przed grzechem, bo rozkosz jest krótka, a kara wieczna. Następnie psalm responsoryjny i słowa – Głośno wołam do Pana, głośno Pana błagam, jeden z tzw. niedzielnych psalmów, który znajduje się w nieszporach. W końcu czytany jest opis śmierci św. Franciszka i gasną światła w Kościele i słyszymy słowa – Ubogi i pokorny Franciszek wkracza do nieba – cieszą się zastępy aniołów.

Na zakończenie wierni otrzymują błogosławieństwo i oddają cześć relikwiom św. serafickiego Ojca, a w świątyni śpiewana jest Pieśń Słoneczna, hymn pochwalny, napisany przez samego biedaczynę z Asyżu, „Wsławiony bądź o Panie mój, we wszystkim co stworzyłeś nam!”