8 września – Narodzenie Najświętszej Maryi Panny, inaczej Dzień Matki Boskiej Siewnej. 

Święto to wywodzi się z Jerozolimy. Po zajęciu Syrii i Palestyny przez mahometan, święto to przenieśli do Europy zachodniej kapłani, wywodzący się z tamtych terenów.

W cyklu rocznym życia wsi dzień ten stanowił zwyczajowy termin poświęcenia ziarna siewnego i rozpoczęcia zasiewu.

Kapłan podczas ceremoniału poświęcenia wypowiadał w kościele następującą modlitwę:

„Boże, Ty sprawiasz, że wszelkie nasiona wpadłszy w ziemię obumierają, aby wydać plon (…). Prosimy Cię, pobłogosław te ziarna zbóż i inne nasiona. Zachowaj je przed gradem, powodzią, suszą i wszelką szkodą, a ziemię użyźnij rosą z nieba, aby rośliny z nich wyrosłe wydały obfite plony. Spraw też, abyśmy za przykładem Najświętszej Maryi Panny (…) przynosili plon stokrotny przez naszą wytrwałość w pełnieniu Twojej woli”.

Najczęściej do pierwszego zasiewu używano ziaren pochodzących z wianków i bukietów poświęconych na Matki Boskiej Zielnej.

 Przypominamy powiedzenia i przysłowia związane ze świętem Matki Boskiej Siewnej:

W Narodzenie Panny jaka pogoda, osiem tygodni takich nam poda.

Gdy na Siewną jest błękitnie, wtedy pięknie wrzos zakwitnie.

Gdy Narodzenie Maryi pogodne, to będzie tak cztery tygodnie.

Na Siewną zacznij siać żyto, będziesz miał chleb na siebie i na parobka myto.

Jeśli w Maryi Narodzenie nie pada, to sucha jesień się zapowiada.

W Narodzenie Panny pluta, w zimie zedrzesz buta.